به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از بیرجند ،بیابان لوت، بیابانی با وسعتی فراتر از 170 هزار کیلومترمربع که از استان‌های کرمان، سیستان‌وبلوچستان و خراسان جنوبی عبور می‌کند و با پدیده‌هایی منحصربه‌فرد، عنوان یکی از داغ‌ترین و خشک‌ترین نقاط کره زمین را به خود اختصاص داده است.
اما در میان این سه استان، خراسان جنوبی با آن‌که سهم چشمگیری از این میراث جهانی دارد، همچنان از نگاه‌ها پنهان مانده است؛ گویی نام آن در حاشیه ثبت جهانی مانده و نه در متن آن.
در جغرافیای خراسان جنوبی، گستره‌ای وسیع از بیابان لوت در محدوده شهرستان‌های نهبندان و سربیشه واقع شده؛ پهنه‌ای که شامل شگفتی‌های زمین‌شناسی، اقلیم‌شناسی و مناظر بی‌مانند کویری است.
یکی از برجسته‌ترین این مناطق، ریگ یلان است؛ تپه‌های ماسه‌ای در مرز ایران و افغانستان که با ارتفاع بیش از 480 متر از سطح زمین، از بلندترین تپه‌های ماسه‌ای جهان به شمار می‌روند. این ناحیه به‌دلیل ویژگی‌های خاص ژئومورفولوژیک، از سوی زمین‌شناسان و پژوهشگران اقلیم مورد توجه بین‌المللی قرار گرفته، اما کمتر در بسته‌های تبلیغاتی و گردشگری کشور معرفی شده است.
خراسان جنوبی نه تنها میزبان بخشی از لوت جهانی است، بلکه چهره‌ای متفاوت از این بیابان را به نمایش می‌گذارد؛ چهره‌ای خاموش، دست‌نخورده، و آکنده از زیبایی بکر که هنوز رد پای توسعه بی‌برنامه و گردشگری انبوه را بر خود ندیده است.
در حالی که برخی مناطق لوت در استان‌های دیگر به‌دلیل دسترسی آسان‌تر و نزدیکی به مراکز شهری، به نماد گردشگری کویر در کشور بدل شده‌اند، خراسان جنوبی با وجود برخورداری از مناطق منحصربه‌فردی چون کلوت‌های نهبندان، دهسلم، نایبند و گندم‌برکوه، همچنان از حداقل امکانات برای جذب و پذیرایی از گردشگران محروم است.
این نابرابری در بهره‌برداری از یک میراث مشترک، زنگ خطری است برای نادیده گرفتن فرصت‌های توسعه‌محور در استان‌های محروم. اگرچه لوت به‌عنوان یک کل، به ثبت جهانی رسیده، اما سهم بهره‌برداری فرهنگی، اقتصادی و علمی آن میان استانها یکسان توزیع نشده است. خراسان جنوبی با وجود سهم طبیعی بزرگ، در سهم رسانه‌ای و اجرایی کوچک مانده است.
لوت برای این استان، تنها یک بیابان نیست؛ بلکه سرمایه‌ای تمدنی، فرهنگی و اقتصادی است که می‌تواند در صورت برنامه‌ریزی صحیح، به موتور محرکه‌ای برای توسعه پایدار، اشتغال‌زایی محلی، و جذب گردشگر بدل شود. اما این امر مستلزم بازنگری در نگاه مرکزگرایانه، تجهیز زیرساخت‌های کویری، آموزش جوامع محلی و تعریف سیاست‌های حمایتی از گردشگری کویری در استان است.
در جهانی که «اکوتوریسم» و سفرهای پایدار به یکی از اشکال آینده‌محور گردشگری بدل شده‌اند، مناطق کمترشناخته‌شده‌ای چون ریگ یلان و کلوت‌های نهبندان می‌توانند به برندهای جهانی بدل شوند؛ مشروط بر آن‌که از سایه بیرون آیند و به‌عنوان بخشی از میراث جهانی ایران، به‌درستی معرفی، حمایت و دیده شوند.
در نهایت، لوت تنها یک کویر نیست، یک فرصت است؛ و خراسان جنوبی، وارث خاموش این فرصت جهانی است که باید صدایش شنیده شود.
نسرین کاری ، خبرنگار وفعال رسانه
انتهای پیام/252
[is_logged_in] لینک [/is_logged_in]
