غربت انسانیت؛ زخمی که هر روز در غزه تازه می‌شود

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، فرنگیس‌حمزه‌یی| غزه، این سرزمین رنج‌دیده، امروز قصه‌گوی زخم‌هایی است که بر شانه‌های کوچک‌ترین فرزندانش جا خوش کرده است؛ نوزادانی که سهمشان از جهان، صدای آژیرها و بی‌قراری مادران‌شان است؛ نوزادان با چشمانی باز که هنوز معصومیت را فریاد می‌زنند، این یادداشت، دردی است بر دل و پرسشی است از وجدان‌های خفته.

در روزگاری که مرزها رنگ باخته‌اند، غزه هر روز ویران‌تر و به نماد مظلومیت و غربت انسانیت بدل شده است؛ جایی که صدای انفجار و گریه کودکان، اعتراض خاموش وجدان‌های خواب‌زده جهان را بازتاب می‌دهد، یاد امام خمینی(ره) اما تا ابد زنده است او بارها فریاد زد که غرب، اگر هم قدمی برمی‌دارد، نه برای نجات که برای نابودی است مانند آنچه در غزه، ایران و باز در سوریه و عراق نیز می‌بینیم.

در غوغای بمباران‌‌های ترسناک خانه‌ها، خون و دود، لرزش دستان کودکان و آوار‌گی‌ها، در این روزها صداهای مدعی تمدن اما خاموش‌اند، سران غرب و هم‌دلان غرب‌زده آن‌ها، سنگ حقوق‌بشر به سینه می‌زنند اما وقتی نوبت مظلومان غزه است، سکوت‌شان گوش‌ها را کر می‌کند، سازشکاران عربیِ اسیرِ طلسم غرب‌زدگی که خود را هم زبان و هم فرهنگ فلسطین و مردم غزه می‌دانند، ترجیح داده‌اند با سکوت‌، هویت‌شان را به دست فراموشی بسپارد.

وجدان‌های ترسو و خیانت‌ آشکار به آرمان فلسطین

آن‌ها سال‌هاست که در سایه برج‌های شیشه‌ای و محافل پرزرق و برقشان مشغول بده‌‌بستان‌های سیاسی‌اند و امروز بیش از پیش نام «محمود عباس» به‌عنوان نمادی از این خیانت، بر تارک تاریخ ثبت می‌شود؛ کسی که به جای ایستادگی در برابر ظلم، با مذاکرات بی‌حاصل، غربت انسانیت را در سرزمین آفتاب و خون تعمیق می‌بخشد.

در پس این شیشه‌های رنگین برج‌های غربی و میزهای مذاکره فریبکاران اروپایی، کرامت انسانی در غزه به کالایی تجملی تبدیل شده و معیار انسانیت، قربانی مصلحت‌اندیشی افرادی چون رئیس تشکیلاتی شده که به جای ایستادن کنار رنج‌دیدگان غزه گروه‌های مقاومت را با ادبیات سخیف خود زیر تیغ اتهام می‌برد.

سران مغرور کشورهای اروپایی مدعی تمدن از جمله فرانسه و آلمان، تاب نگاه به درد مردمان غزه ندارند، کرامت آدمی برایشان روایتی است که به وقت صلاح خود نقل می‌کنند. آنها در سکوت معنادار سران ترسوی عربی و در پس پرده مذاکرات به‌ظاهر صلح‌آمیز خود، کشور فلسطین و به‌ویژه شهر مقاومت غزه را به قربانگاه سازش‌های خیانتکارانه سپرده‌اند.

در حالی که نوزادان غزه در آغوش خاک، لالایی مرگ می‌شنوند، وجدان‌های ترسو در میان سران عرب، به بهانه‌های واهی، از زیر بار مسوولیت شانه خالی می‌کنند. این ترس و بی‌تفاوتی‌ها، بستر مناسبی برای «غربت انسانیت» در غزه فراهم کرده است؛ غزه که نماد استقامت و رنج است، امروز در غربتی تلخ، شاهد خیانت برادرانِ عربی ناتوانِ خویش است.

«غزه» فقط یک شهر ویران نیست؛ بلکه آیینه غربت انسانیت و سکوت مدعیان تمدن جهانی است و غرب‌زدگی، دامی که رنگ و لعابش، یاد انسان بودن را از یادها می‌برد؛ عاشقانه‌ای که هرگز وصالی در پی ندارد.

مذاکرات سران اروپایی به ویژه فرانسه و آلمان با برخی کشورهای عربی و منطقه‌ای، بیش از آنکه راهی به سوی صلح باشد، سناریویی برای عادی‌سازی جنایت و تداعی‌گر خیانت است.

پشت این میزهای مذاکره، غزه و وجدان‌های بیدار جهانی، شاهد بازی‌های سیاسی و معامله‌های پنهانی هستند که جز تداوم درد و رنج مردم غزه، ثمری ندارد.

جنگ 12 روزه در ایران؛ نمایش غربت انسانیت در پیشگاه جنایت صهیونیستی

جنایت 12 روزه جنایتکاران اسراییلی- آمریکایی خردادماه 1404 در ایران نیز نه فقط علیه ایران که علیه امنیت و عزت ایران و محور مقاومت شکل گرفت تا چهره‌ واقعی غرب، صهیونیسم و همفکران داخلی آن‌ها در این کشورها را روشن‌تر از همیشه نمایان کند.

درحالی‌که مردم قهرمان یمن و جمعی از آزادی‌خواهان جهان، فریاد حمایت از غزه سر می‌دهند، سران غرب و دولت‌های عربی منطقه همچنان در سایه سکوت و بی‌عملی، راه را برای نسل‌کشی بیشتر هموار می‌کنند.

و در حالی است که از زمان طوفان الاقصی تا کنون بارها شاهد برگزاری راهپیمایی‌های اعتراضی و تظاهرات‌های بزرگ مردمی در اغلب کشور‌های اروپایی، استرالیا، کانادا و آمریکا هستیم و آزادی‌خواهان این کشورها با حضور در خیابان‌ها پایان این جنگ نابرابر و توقف کشتار مردم مظلوم و بی‌دفاع غزه را فریاد زدند.

در همین جنایت اسراییل و آمریکا سران کشورهای اروپایی از جمله فرانسه، آلمان و انگلیس بارها بجای محکوم کردن حملات و جنایات اسراییل و ترامپ قمارباز اما علنا از اسراییل حمایت کردند و همچنان خواهان نشستن ایران پای میز مذاکره هستند. غزه امروز نه‌تنها با بمباران و محاصره، بلکه با بی‌تفاوتی جهانی دست‌وپنجه نرم می‌کند.

آزمون بزرگ عصر ما

جنگ 12 روزه صهیونیست‌ها علیه غزه و حملات هماهنگ رسانه‌ای و روانی علیه جمهوری اسلامی ایران، نقطه عطف تازه‌ای در تحولات منطقه‌ای و مناسبات قدرت جهانی بود.

در تمام این مدت، سکوت غالبِ مقامات اروپا و همراهی غیرمستقیم برخی کشورهای عربی با پروژه‌های جنایتکارانه صهیونیست‌ها چهره واقعی نظم ادعایی جهانی را عیان‌تر کرد.

جنگ 12 روزه صهیونیست‌ها علیه ایران، بیش از هر زمان، معیار راستی و انسانیت را در جهان آشکار کرده است؛ زمانی که دولت‌های عربی و سران غربی برای خوش‌خدمتی به رژیم اسراییل، از مسئولیت انسانی می‌گریزند، تنها ندای وجدان‌های بیدار است که می‌تواند معادلات قدرت‌طلبانه را برهم زند.

با این حال، سکوت و مماشات دولت‌های غربی و رویکرد دوگانه‌شان نسبت به مساله حقوق بشر، نه‌تنها غزه که ایران را هم در موقعیت تهدید و مظلومیت قرار داده و آنچه جنگ 12 روزه اسراییل و آمریکای جنایتکار را از بحران‌های گذشته متمایز می‌کند، در هم‌تنیدگی سرنوشت ملت‌های منطقه و پیوند عمیق میان مقاومت، هویت ایرانی-اسلامی و آرمان فلسطین است.

 امید به خویشتن؛ راه مقابله با زلزله غرب‌زدگی

در باور قلبی امام خمینی(ره) بنیان‌گذار انقلاب اسلامی غرب‌زدگی، ریشه استقلال، عزت نفس و کرامت انسانی را هدف می‌گیرد و ملتی که شیفته و دلباخته زرق و برق غرب شود، نه تنها هویت خویش را از دست می‌دهد بلکه به تدریج غیرت خودباوری و حس انسانیت را نیز قربانی می‌سازد.

ائتلاف پنهان غرب، صهیونیسم و برخی سران عرب منطقه، با بهره‌گیری از ابزار جنگ روانی، تحریم و فشار سیاسی، سعی در تحریف واقعیت و تضعیف محور مقاومت دارند، اما همدلی ملت‌ها و پایداری اجتماعی در ایران و غزه، پیام روشنی برای آینده است.

این یادداشت، دعوتی است برای بازنگری بر معنا و رسالت انسان بودن؛ آنجا که مرز سرزمین و مذهب، در برابر کرامت بشر رنگ می‌بازد و غربت انسانیت، آیینه‌ای می‌شود برای همه آنان که روزی باید پاسخ‌گوی سکوت و خیانتشان باشند.

جنگ 12 روزه در ایران یک بار دیگر ثابت کرد که خیانت خودفروخته‌های غرب‌زده‌ و غربت انسانیت، زخم هر روزه جبهه مقاومت است؛ اما تنها راه عبور، داشتن بصیرت ولایی، بیداری وجدان‌ها و بازگشت به خویشتن و ارزش‌های ناب انسانی است.

در پایان، غزه دیگر فقط یک نقطه مقاوم در جغرافیا نیست و ایران صرفاً هدف رسانه‌ای یا سیاسی نیست؛ بلکه هر دوی آن‌ها نماد مقاومت و معیار سنجش وجدان‌های جهانی‌اند. در راه آزادگی، عزت و کرامت انسانی باید بذر خودباوری کاشت؛ نه امید به بیگانه و نه دست تمنا به سوی قدرت‌هایی که از اشک کودکان غزه هم سنگ‌فرش جشن‌هایشان را مرطوب می‌کنند.

انتهای پیام/864